ေရွးျမန္မာ.. 

from ancientmyanmar.blogspot.com/

သမိုင္းမွတ္တမ္းတင္သူေတြဟာ အဂတိ မလိုက္ရဘူး။ ခ်စ္လို႕ေျမႇာင့္ပင့္ေရးတယ္။ မုန္းလို႕ ႏိွမ့္ခ်ကဲ့ရဲ့တယ္။ ေၾကာက္လို႕ ဖုံးကြယ္ေျပာတယ္။ မသိတာကို ဝန္မခံခ်င္လို႕ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေရးတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ရဘူး။ ဂတိမလိုက္ဘဲ ေရးသားတဲ့ သမိုင္းစစ္စစ္ကို ရွာျပီး ေလ့လာပါလို႕ေျပာခ်င္တာ။ သမိုင္းစစ္စစ္ကို သိရင္ အခ်ဴပ္ကေတာ့ မအ ဘူးေပါ့။ (ေဒါက္တာသန္းထြန္း၊ သမိုင္းႏွင့္ စကားေျပာျခင္းမွ)

3/31/13

ပ်ဴေစာထီး တကယ္ ရွိ မရွိ (၃)

ခရစ္ႏွစ္ ၁၅၅၀ ေလာက္မွာျပဳစုေရးသားတယ္လို႕ထင္ရတဲ့ နန္းေစာ ပါးစပ္ရာဇဝင္ The Romantic History of Nan Chao မွာေတာ့ ဒီလိုတမ်ိဳးေျပာပါတယ္။ အာေသာကမင္း Piao Chu Ti ပ်ဴေစာထီး သည္ ခ်င္းမဲင္ခေဝး Chinmeng Kwei ႏွင့္ စုံဖက္ျပီး တီမဲက်ဴး Ti Meng Chu (ထီးမင္းေစာ) ကိုေမြးဖြား။ အဲဒီမင္းေစာထီးကမွ သား ကိုးေယာက္ဖြားျပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္စု ကိုးခုတို႕ရဲ့ ဘိုးေဘးေတြျဖစ္လာပါသတဲ့။ အဲဒီ နန္းေစာပါးစပ္ရာဇဝင္ က်မ္းဟာ သူ႕ေရွ႕က က်မ္းတစ္က်မ္းျဖစ္တဲ့ Pai Ku Chi ( Bai-gu-ji) ေခၚ ပိုင္မ်ိဳးႏြယ္စုတို႕ရဲ့ ေရွးေဟာင္း ဒ႑ရီပံုျပင္ကို မွီျငမ္းထားတာသာျဖစ္တယ္လို႕ ဆိုပါေသးတယ္။

နန္းေစာ ပါးစပ္ရာဇဝင္မွာေတာ့ အာေသာကမင္းကို Piao Chu Ti ပ်ဴေစာထီး လို႕ေျပာထားပါတယ္။ ပ်ဴေစာထီးရဲ့ သားဟာ တီမဲက်ဴး Ti Meng Chu (ထီးမင္းေစာ) ျဖစ္ျပီး သူ႕မ်ိဳးဆက္ေတြက

၁။ သားၾကီး မဲင္က်ဴးဖုေလာ္ (အိႏၵိယသားတို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး )
၂။ မဲင္က်ဴးလီယယ္ (တိဘက္တို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး )
၃။ မဲင္က်ဴးေနာ့ (ဟန္႕တရုတ္တို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)
၄။ မဲင္က်ဴးခ်ိဳ ေခၚ မင္းေစာခ်ိဳ (အေရွ႕မန္တို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)
၅။ မဲင္က်ဴးတူ (နန္းေစာ မဲင္ တို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး )
၆။ မဲင္က်ဴးထူးေအာ္ (သီရိလကၤာသားတို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)
၇။ မဲင္က်ဴးလင္ (ေက်ာ္သသည္းတို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)
၈။ မဲင္က်ဴးစုန္႕ (ပိုင္မ်ိဳးႏြယ္တို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)
၉။ မဲင္က်ဴးခ်ဴ ( တိုင္း ေခၚ ထိုင္းတို႕ရဲ့ ဘိုးေဘး)

ခရစ္ႏွစ္ ေလးရာစုေလာက္မွာ ျပဳစုတယ္လို႕ ယူဆထားတဲ့ ဟြာရန္ေဒသသမိုင္း (သမိုင္းဆိုေပမယ့္ ဒ႑ရီသိပ္ဆန္) ဟြာရန္(ဇ္) ကူ-ေအာ္က်ိရ္ Hua-yang-kuo-chih မွာ ပ်ဴေစာထီးနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္သြားေတြ႕ပါတယ္။

ေရွးေဟာင္း အိုက္ေလာင္ႏိုင္ငံ Ai-Lao Kingdom က ရွားယိ ဆိုတဲ့ တံငါသည္အမ်ိဳးသမီးဟာ ေရထဲျမဳပ္ေနတဲ့ သစ္တုံးနဲ႕ ထိမိျပီး သားဆယ္ေယာက္ဖြားျမင္ပါသတဲ့။ အမွန္ေတာ့ သူထိမိတဲ့ သစ္တုံးဟာ နဂါးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနပါသတဲ့။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ႏိုင္ထဲမွာရွိတဲ့ အျခားလင္မယားစုံတြဲမွာၾကျပန္ေတာ့ သမီး ၁၀ ဦးဖြားျမင္ပါသတဲ့။ ျပီးေတာ့ ဟိုဘက္ က်ား ၁၀ ဦး ဒီဘက္ မ ၁၀ ဦးစုံမက္အေၾကာင္းဖက္ျပီးသကာလ လူမ်ိဳးႏြယ္စုေတြရဲ့ ဘိုးေဘးေတြျဖစ္လာပါသတဲ့။

ေရွ႕မွာေျပာခဲ့တဲ့ ပံုျပင္ႏွစ္ခုထဲက နန္းေစာ ပါးစပ္ရာဇဝင္လာ အာေသာကမင္းဟာ Piao Chu Ti ပ်ဴေစာထီး ျဖစ္တယ္လို႕ ေျပာလိုက္ကတည္းက ဒီပံုျပင္ ကိုပယ္ဖို႕လုံေလာက္သြားပါျပီ။ ဒုတိယ ပံုျပင္ကေတာ့ ျမန္မာတို႕ရဲ့ ပ်ဴေစာထီး ဇာတ္လမ္းနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္သြားေတြ႕ပါတယ္။ ျမန္မာတို႕ ရဲ့ ပ်ဴေစာထီးဇာတ္လမ္းမွာေတာ့ ေနနတ္သား ႏွင့္ နဂါးမ စုံမက္၊ နဂါးဥေတြ ဥျပီးထားခဲ့၊ ဥေတြထဲက ႏွစ္လုံးက လူျဖစ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ ဟြာရန္ ရာဇဝင္မွာၾကျပန္ေတာ့ လူမိန္းမ ႏွင့္ နဂါး စံုမက္၊ လူေတြေမြးဖြားျပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္တခ်ိဳ႕ရဲ့ ဘိုးေဘးေတြျဖစ္လာ ဆိုျပီးေျပာထားတယ္။

ျမန္မာတို႕ရဲ့ ပ်ဴေစာထီးမူကြဲတစ္ခုမွာေတာ့ မုဆိုးျပဳတ္က် က်န္ခဲ့တဲ့ ဥ တစ္လုံးဟာ တရုတ္ျပည္ထိေရာက္တယ္လို႕ ဆိုပါေသးတယ္။ ယုတိၱမရွိပါ။

ခရစ္ႏွစ္ ၉ ရာစုကာလ တရုတ္မွတ္တမ္းေတြမွာ ေရးမွတ္ခဲ့တဲ့ နန္းေစာ မင္းဆက္ေတြက
၁။ ယီွး ႏုေလာ္ ( ၆၄၉-၇၄ )
၂။ ေလာ္ရွဲင့္ ( ၆၇၄-၇၁၂ )
၃။ ရွဲင့္ေလာ္ဖီ ( ၇၁၂- ၂၈ )
၄။ ဖီေလာ္ေကာ္ ( ၇၂၈-၄၈ )
၅။ ေကာ္ေလာ္ဖဲင့္ ( ၇၄၈-၇၈ )
ေကာ္ေလာ္ဖဲင့္ မင္းရဲ့ သားျဖစ္သူ ဖဲင့္က်ီးယိဟာ ေစာေစာစီးစီး ဆုံးပါးသြားတဲ့အတြက္ သူ႕အ႐ိုက္အရာကို ေျမးျဖစ္သူ ယိမိုရႊန္း ကဆက္ခံပါတယ္။

၆။ ယိမိုရႊန္း ( ၇၇၈-၈၀၈ ) ဒီမင္းလက္ထက္မွာ နန္းေစာသံတမန္ေတြနဲ႕အတူ ပ်ဴတီးဝိုင္းအဖြဲ႕ တရုတ္ျပည္ကို သြားေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖရပါတယ္။
၇။ ရႊန္းေကာ္ခြၽမ္း ( ၈၀၈-၉ )
၈။ ခြၽမ္းလုန္ရွဲင့္ ( ၈၀၉-၁၆ ) ၊ ခြၽမ္းလုန္ရွဲင့္ ဆုံးပါးတဲ့အခါ ညီျဖစ္သူ ခြၽမ္းလိ အ႐ိုက္ရာဆက္ခံ။
၉။ ခြၽမ္းလိ ( ၈၁၆-၂၄ ) ခြၽမ္းလိ ဆုံးပါးတဲ့အခါ ညီျဖစ္သူ ခြၽမ္းဖဲင့္ယို႕ အ႐ိုက္ရာဆက္ခံ။
၁၀။ ခြၽမ္းဖဲင့္ယို႕ (၈၂၄ -၅၉ ) ဒီမင္းလက္ထက္မွာ ျမန္မာတို႕ရဲ့ သေရေခတၱရာကို တိုက္ခိုက္ပ်က္စီးတယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။
၁၁။ ရွီရ္လုန္ ( ၈၅၉-၇၇ ) ဒီမင္းတက္လာပံု မရွင္းပါ။
၁၂။ လုန္ရႊန္း ( ၈၇၇-၉၇ )
၁၃။ ရႊန္းဟြာ့က်ဲင္ ( ၈၉၇ - ၉၀၂ ) ဒီမင္းလက္ထက္မွာဘဲ နန္းေစာနန္းဆက္ျပတ္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။

အေပၚမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာခဲ့တဲ့ နန္းေစာမင္းဆက္ေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါ ဘိုးဘ အမည္စနစ္လို႕ ေခၚတဲ့ အေဖျဖစ္သူရဲ့ နာမည္ေနာက္ဆုံးစာလုံးကိုယူျပီး သားျဖစ္သူရဲ့ ေရွ႕နာမည္အျဖစ္သုံးတဲ့ ဓေလ့ Patronymic System ဟာ နန္းေစာမင္းဆက္ေတြမွာ သုံးခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။

ျမန္မာတို႕ရဲ့ ပ်ဴေစာထီး၊ ထီးမင္းယဥ္ ၊ ယဥ္မင္းပိုက္၊ ပိုက္ေသလည္ ၊ ေသလည္ေၾကာင္ စတဲ့ အမည္စနစ္မ်ိဳးကို ျမန္မာေျမေပၚက ပ်ဴေတြမသုံးပါ။ ဘာလို႕ဒီလိုေျပာရသလဲဆိုေတာ့ ေရွးေဟာင္းသုေတသနက တူးေပၚေတြ႕ရွိတဲ့ ေက်ာက္အ႐ိုးအိုးေတြေပၚက ပ်ဴမင္းဆက္ေတြကိုၾကည့္တဲ့အခါ အဲဒီလို ဘိုးဘအမည္စနစ္ Patronymic System မသုံးတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီလို ဘိုးဘအမည္စနစ္ Patronymic System ကို အိႏၵိယသားတို႕ျဖစ္တဲ့ သာကီဝင္မ်ိဳးႏြယ္ေတြမွာလည္း သုံးတဲ့အေထာက္အထားရွာမေတြ႕ပါ။ ဒီေတာ့ မွန္နန္းအဆို ပ်ဴေစာထီးဟာ သာကီဝင္မင္းမ်ိဳး ဆိုတဲ့အေျပာကို ျငင္းခ်က္ေပးဖို႕ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းရာတစ္ခုထပ္ရျပန္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ စာေရးဆရာမ ဂ်ဴး ရဲ့စကားကို ငွါးျပီးေျပာခ်င္တာက ' ရာဇဝင္ေတြထဲမွာ ပ်ဴေစာထီးကို ထားခဲ့ ' ဆိုတာပါဘဲ။

Ref;
မိုးေဝမဂၢဇင္း အမွတ္ ၂၁၄၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၁၉၈၆ ၊ စာ ၇၆-၇၉ ၊ အမွတ္ ၂၁၅ မတ္၊ ၁၉၈၆၊ စာ ၁၂၂-၁၂၆ ပညာရွင္ ရည္စိန္ရဲ့ ' ပ်ဴေစာထီး သုေတသန ' စာတမ္းကို မွီျငမ္းကိုးကားပါသည္။

3/17/13

ပ်ဴေစာထီး တကယ္ရွိမရွိ (၂)

မွန္နန္း ရာဇဝင္လာ ပ်ဴေစာထီးၾကျပန္ေတာ့ ေမာင္ကုလားရာဇဝင္မွာေျပာထားတဲ့ ေနနတ္သား ႏွင့္ နဂါး ပံုျပင္ကို အေတာ္ေလး ေဝဖန္ထားပါတယ္။ ပ်ဴေစာထီးျဖစ္လာမယ့္ ကေလးကို ဦးတည္ျပီးေျပာရာမွာ နတ္ ႏွင့္ နဂါး ညားျပီးေမြးတဲ့ကေလးဟာ နတ္ေသာ္လည္းေကာင္း နဂါးေသာ္လည္းေကာင္း ျဖစ္ေကာင္း၏ လူသားစင္စစ္မျဖစ္တန္ရာ ဆိုျပီးေဝဖန္လိုက္ပါတယ္။

ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ ဥ ကေပါက္ျပီး လူျဖစ္ ၊ သူရဲေကာင္းျဖစ္ ၊ မင္းျဖစ္ဆိုတာမ်ိဳးကို မသုံးေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့ မွန္နန္းရာဇဝင္ဆရာတို႕ တမ်ိဳးၾကံဆပါတယ္။ အဲဒီၾကံဆမႈေၾကာင့္ ေမာင္ကုလားရာဇဝင္မွာ တိရိစၧာန္မ်ိဳး႐ိုးကဆင္းသက္သူ ပ်ဴေစာထီးဟာ သာကီဝင္မင္းမ်ိဳး အျဖစ္နဲ႕ အသြင္ေျပာင္းပါတယ္။

မွန္နန္း ရာဇဝင္လာ ပ်ဴေစာထီးအေၾကာင္း အက်ဥ္းေျပာရရင္ ကုလားျပည္က သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးတို႕ ဝိဋဋဴပ ရန္ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ဘက္ေျပးဝင္လာ။ ဧရာဝတီျမစ္ညွာေရာက္ျပီး တေကာင္းျမိဳ႕တည္ျပီး မင္းလုပ္စိုးစံ။ အဲဒီ တေကာင္းေရာက္ သာကီဝင္မင္းေတြထဲမွာ ၁၇ေယာက္ေျမာက္မင္းက သတိုးမဟာရာဇာ။

သတိုးမဟာရာဇာ ႏွင့္ သူ႕မိဖုရားကေန မ်က္မျမင္ ညီေနာင္ေတြျဖစ္တဲ့ မဟာသမာၻဝ ႏွင့္ စူ႒သမာၻဝ ကိုေမြးျပီး ေနာက္ ဧရာဝတီျမစ္ထဲ ေဖာင္နဲ႕ေမွ်ာျပီးစြန္႕ပစ္။ ညီေနာင္ ႏွစ္ပါးက ဘီလူးမနဲ႕ေတြ႕ျပီး မ်က္စိအလင္းရ။ ေနာက္ေတာ့ သေရေခတၱရာျမိဳ႕တည္ျပီး မင္းလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္။ ဒီဇာတ္လမ္းနဲ႕ ပ်ဴေစာထီးနဲ႕ ဘာမ်ားသက္ဆိုင္သလဲ ဆိုျပီးေမးလာခဲ့ရင္ ဆက္ျပီးေျဖရပါမယ္။

မွန္နန္း ရာဇဝင္ထဲေျပာထားတာက တေကာင္းမင္း သတိုးမဟာရာဇာဟာ မင္းလုပ္စိုးစံစဥ္မွာဘဲ မလည္အရပ္မွာ မျငိမ္မသက္ျဖစ္လို႕ သူ႕မိဘုရားနဲ႕အတူ မထင္မရွားဘဝ နဲ႕ ေတာင္ယာလုပ္ျပီးေနပါသတဲ့။ ဒီလိုနဲ႕ မိဖုရားမွာ ကိုယ္ေလးလက္ဝန္ရျပီး သားေယာကၤ်ားဖြားျမင္တယ္။ ေမြးလာတဲ့ ကေလးကို မင္းထီးလို႕ အမည္ေပးျပီး သေသ့ၾကီးတစ္ပါးဆီမွာ ပညာသင္အျဖစ္အပ္ႏွံပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ပုဂံအရပ္ကို သြားမယ္ဆိုျပီး မိဘေတြထံမွာ ခြင့္ေတာင္း။ မင္းျဖစ္ကိန္းရွိတယ္လို႕ ရေသ့ဆရာက
 ေရွ႕ျဖစ္ေဟာထားျပီးသားမို႕ မိဘႏွစ္ပါးက ခြင့္ျပဳ။ ပုဂံသြားဖို႕ ျပင္ေတာ့ မိုးေပၚကသိၾကားမင္း ဆင္းလာျပီး ေလး ႏွင့္ ျမႇားကို လာေပး။

ေနာက္ေတာ့ မင္းသားေလးက ပုဂံေညာင္ဦးေရာက္။ ပ်ဴအဖိုးၾကီး အဖြားၾကီးေမာင္ႏွံနဲ႕ေတြ႕ျပီး သူတို႕ထံမွာ မွီတင္းေနထိုင္။ ဒီလိုနဲ႕ မင္းသားေလးက တစ္ရက္ေတာ့ သူ႕ ေလးနဲ႕ျမႇားကို စမ္းသပ္ဖို႕ရာ ပုဂံျပည္ဘက္သြားမယ္ ဆိုျပီး အဖိုးအို ေမာင္ႏွံထံ ခြင့္ပန္။ ဒီေတာ့မွ အဖိုးၾကီးတို႕ေမာင္ႏွံက ပုဂံမွာ ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ တိရိစၧာန္ ေတြအေၾကာင္းေျပာျပလို႕ ပ်ဴေစာထီးကသိျပီး ႏွိမ္နင္းဖို႕ အၾကံျဖစ္။

အဲဒီကေန စျပီးေတာ့ တိရိစၧာန္ ေသာင္းက်န္းပံု ႏွင့္ ႏွိမ္နင္းလိုက္ပံုေတြဟာ မွန္နန္းထဲက အေၾကာင္းရာနဲ႕ ေမာင္ကုလားရာဇဝင္ အကုန္တူပါတယ္။ ပ်ဴေစာထီး မင္းျဖစ္လာပံု ႏွင့္ ထီးမင္းယဥ္ ၊ ယဥ္မင္းပိုက္ ၊ ပိုက္ေသလည္၊ ေသလည္ေၾကာင္၊ ေၾကာင္ဒူရစ္ စတဲ့ မင္းေတြ ျဖစ္လာပံုပါအတူတူျဖစ္ေနပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ သူရဲေကာင္းအခန္းေတြကို ကူးခ်တာဘဲေပါ့။ ပ်ဴေစာထီး အိမ္ေရွ႕ အရာရပံု ႏွင့္ မင္းျဖစ္လာပံုဟာလည္းဘဲ အတူတပါဘဲ။

အိႏိၵယ ကသာကီဝင္မင္းမ်ိဳးတို႕ ျမန္မာျပည္ထဲဝင္လာတယ္ ဆိုကတည္းက ဆက္ျပီးေဆြးေႏြးဖို႕မလိုေတာ့ေပမယ့္ ဆက္ေဆြးေႏြးပါမယ္။

၁။ အိႏိၵယ ကသာကီဝင္မင္းမ်ိဳးတို႕ ဝိဋဋဴပ ရန္ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ဘက္ေျပးဝင္လာတယ္ဆိုတဲ့ မွတ္တမ္းဟာ အိႏိၵယ ေရွးဦးသမိုင္းမွတ္တမ္းေတြမွာရွာမရပါ။ ဗုဒၶသာသနာ သမိုင္းမွာလည္း ရွာမေတြ႕ပါ။ ဒါဟာဘာနဲ႕ သြားဆင္သလဲဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ျမန္မာျပည္ေရာက္တယ္၊ အာေသာကမင္း ျမန္မာျပည္ေရာက္တယ္ ဆိုတဲ့အေျပာမ်ိဳးေတြနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ အိႏိၵယတိုက္ဘက္က ဝင္လာတဲ့ ေရွးဦးေရြ႕ေျပာင္းေနထိုင္သူေတြေတာ့ ရွိႏိုင္ပါတယ္။

၂။ တေကာင္းေရာက္ သာကီမင္းမ်ိဳးတို႕ မင္းဆက္ တစ္ဆယ့္ ၁၇ ဆက္ေျမာက္ သတိုးမဟာရာဇာလက္ထက္ မလည္ အရပ္မွာ မျငိမ္သက္လို႕ မွန္နန္းကေရးေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မျငိမ္သက္မွန္း ေျပာမထားပါ။ ျမန္မာ့ေရွးဦးသမိုင္း ၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွသမိုင္း ႏွင့္ တရုတ္သမိုင္း မွတ္တမ္းေတြမွာေတာ့ ျမန္မာျပည္ မလည္အရပ္မွာ စစ္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေထာက္ထားရွာမရပါ။

၃။ မလည္ အရပ္မွာစစ္ျဖစ္ေစကာမူ မင္းျဖစ္သူက သူ႕ရဲ့ စစ္သည္ေတြ ႏွင့္ ထြက္ျပီး မတိုက္ဘဲ နန္းေတာ္ကထြက္ေျပးျပီး ေတာင္ယာလုပ္တယ္ဆိုတာက ယုတၱိမရွိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္လိုျဖစ္ေနပါတယ္။

၄။ မွန္နန္းရာဇဝင္အရ သတိုးမဟာရာဇာမင္းတို႕ရဲ့ ျမိဳ႕ေတာ္မင္းေနျပည္ကို ထိပါးႏိုင္တဲ့ မလည္အရပ္ဆူပူမႈျဖစ္တဲ့အခါ သားျဖစ္သူေတြျဖစ္တဲ့ မဟာသမာၻဝ ႏွင့္ စူ႒သမာၻဝ တို႕ ေမြးသဖခင္ကို သြားျပီးအကူအညီမေပးသလို ၊ ဖခင္ျဖစ္သူ သတိုးမဟာရာဇာဟာလည္းဘဲ သားေတြရွိရာ သေရေခတၱရာကို မသြားခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။

၅။ မင္း ႏွင့္ မိဖုရား ျဖစ္သူ မထင္မရွားဘဝနဲ႕ ေတာင္ယာလုပ္ရင္း ပ်ဴေစာထီးကို ေမြးတယ္ေျပာေပမင့္ ေနာက္ပိုင္း တေကာင္းထီးနန္းအေၾကာင္းကို မွန္နန္းကဆက္မေျပာတာဘာေၾကာင့္ပါလဲ။

၆။ ေမြးလာတဲ့ ပ်ဴေစာထီးကို ရေသ့ထံမွာ အပ္ႏွံေတာ့ ရေသ့က ဒီသူငယ္ ပုဂံအရပ္မွာ မင္းျဖစ္မယ္လို႕ေဟာကိန္းထုတ္တယ္။ အမွန္ေတာ့ မင္းမ်ိဳးျဖစ္သူ ပ်ဴေစာထီးဟာ ပုဂံသြားျပီး တိရိစၧာန္ ေတြႏွင့္ တိုက္ခိုက္ျပီး မင္းလုပ္မယ့္အစား ဘာေၾကာင့္ မိဘတို႕ရဲ့ မင္းေနျပည္ေဟာင္း တေကာင္းျပည္ ျပန္ျပီး မင္းမလုပ္တယ္ဆိုတာ မွန္နန္းဆရာတို႕ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မေျပာတာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပါ။

၈။ မွန္နန္းရဲ့အဆိုအရ သေရေခတၱရာမွာ မင္းလုပ္ေနတဲ့ မဟာသမာၻဝ ႏွင့္ စူ႒သမာၻဝ တို႕ဟာ မ်ိဳး႐ိုးအရ ပုဂံေရာက္ပ်ဴေစာထီးနဲ႕ ညီအကိုေတာ္စပ္တယ္ လို႕သြားေတြ႕ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းေတာက္ေလွ်ာက္ သူတို႕ေတြအေၾကာင္းဆက္စပ္ျပီး ထပ္မေျပာတာလည္းသတိထားမိပါတယ္။ သမိုင္းေနာက္ခံထားျပီး ေရးတဲ့ ဝတၳဳေရးဆရာတို႕ အဲဒီအခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး ေနာက္ထပ္ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေရးမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ လူၾကိဳက္မ်ားႏိုင္တယ္

သို႕ေပမယ့္ မွန္နန္းၾကံဆတဲ့ ပ်ဴေစာထီး မ်ိဳး႐ိုးဟာ သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးကဆင္းသက္သူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေႏွာင္းေခတ္ျမန္မာတို႕ သည္းေျခၾကိဳက္ျဖစ္လာပါတယ္။ သာကီမ်ိဳးေဟ့ တို႕ျမန္မာတို႕ ၊ ျမန္မာအစ တေကာင္းက တို႕စတဲ့ စတဲ့ အဆိုေတြထြက္လာတဲ့အထိျဖစ္လာခဲ့ပါေသးတယ္။

ဒီလိုေျပာေတာ့ ေရွးက ၁-၂ ရာစုႏွစ္ေလာက္မွာ ပ်ဴဂါမ ေခၚ ပုဂံအရပ္မွာ မင္းေတြမရွိ၊ လူေတြမရွိလို႕ ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ အမွန္တကယ္ရွိခဲ့တဲ့ မင္းေတြကို ရွာေဖြဆန္းစစ္ဖို႕ရာ သတိခ်ပ္ေစဖို႕ရာပါ။ မွန္နန္းရာဇဝင္လာ ပ်ဴေစာထီးဇာတ္လမ္း ႏွင့္ ပ်ဴေစာထီးအစ ေၾကာင္ဒူရစ္အဆုံး မင္းဆက္ေတြဘယ္လိုက ဘယ္လိုျဖစ္လာတယ္ဆိုတာကို ေရွးေဟာင္းသုေတသနအျမင္ဘက္က ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္တဲ့အခါ ယုတၱိကင္းကြာေနတာေတြ႕မိပါတယ္။

ဆက္ရန္ရွိေသး၏။

5/26/12

က်န္စစ္သားကို ဆက္ခံသူဘယ္သူလဲ

က်န္စစ္သား ကိုဆက္ခံတဲ့ မင္းကိုေဖာ္ျပရာမွာ လုစ္ရဲ့ Old Burma early Bagan ကိုဘဲျပန္ညႊန္းပါဦးမယ္။ က်န္စစ္သားရဲ့ သမီးေတာ္ ေရႊအိမ္စည္ ေခၚ ေရႊအိမ္သည္ ကို မႏုဟာ ( မကုတ ) ရဲ့ျမစ္ မြန္မင္းသား နာဂသမန္းနဲ႕ ေပးစားတယ္ ။ ဘာေၾကာင့္ ေပးစားရလဲဆိုေတာ့ က်န္စစ္သားအုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ အခါတစ္ပါး မြန္မင္းသား နာဂသမန္းဟာ မင္းခန္းမင္းနား ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ယူျပီး ပုန္ကန္ဖို႕ရာ ျပင္ဆင္တယ္။

အဲဒီအခါ ဘုရင္က သမီးေတာ္ ေရႊအိမ္စည္ ႏွင့္ေပးစားမယ္ဆိုျပီး အႏုနည္းႏွင့္ သိမ္းသြင္းတယ္။ ေနာက္ျပီး ထပ္ေျပာတာက ေမြးလာတဲ့ သားေယာကၤ်ားကို ထီးေမြေပးမယ္လို႕ ကတိေပးခဲ့တယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႕ ႏွစ္ဦးကေမြးတဲ့ အေလာင္းစည္သူ ကို ထီးေမြေပးလိုက္တယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ မႏုဟာ (မကုတ) ေက်ာက္စာကို ကိုးကားျပီးေျပာသြားတာပါ။

လုစ္ အဓိကထားျပီး ကိုးကားသြားတဲ့ မႏုဟာေက်ာက္စာဟာ မူရင္း မဟုတ္တဲ့ " ဆင့္ထိုး " ေက်ာက္စာျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘိုးေတာ္ ဗဒံုမင္းလက္ထက္ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္က ေက်ာက္စာေတြကို တစ္ေနရာတည္းစုစည္းဖို႕ရာလုပ္တယ္။ အေျပာလြယ္ေပမယ့္ လုပ္ရတာမလြယ္ပါ။

အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မူရင္းေက်ာက္စာကို ေရႊ႕ေျပာင္းယူသြားဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အခါ မူရင္းေက်ာက္စာထဲက စာေတြကို သင့္ေတာ္ရာေက်ာက္ျပားတစ္ခ်ပ္ေပၚကို တဆင့္ကူးယူတယ္။ အဲလိုကူးယူ ေရးထိုးထားတဲ့ ေက်ာက္စာကို ဆင့္ထိုး ေက်ာက္စာလို႕ေခၚပါတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ မူလထိုးမဟုတ္လို႕ အခ်က္လက္ေတြကို စိတ္ခ်လက္ခ်ယူလို႕ မရပါ။ ဒီေတာ့ မႏုဟာ (မကုတ)ေက်ာက္စာဟာ စိတ္မခ်ရဘူးေပါ့။

ေက်ာက္စာဝန္ေဟာင္း ခ်ားစ္ဒူရြိုင္ဆယ္ ကေတာ့ ဒီေက်ာက္စာကို မူလထိုးေက်ာက္စာ စာရင္းထဲထည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေက်ာက္စာအစပိုင္းမွာ ေရးထားတဲ့ အေလာင္းစည္သူ (ပထမစည္သူ) မင္းေနရာမွာ ထီးလိႈင္မင္းလို႕သာ ေရးခဲ့ရင္ မူလထိုးေက်ာက္စာအျဖစ္ တသေဝမတိမ္းမွတ္ယူသြားႏိုင္တယ္။

ဘာျဖစ္လို႕ဆိုေတာ့ မင္းနာမည္ကြဲေနတာကလြဲရင္ ေက်ာက္စာပါအျဖစ္ပ်က္ေတြအကုန္လုံး က်န္စစ္သား (ထီးလိႈင္မင္း) လက္ထက္ကအျဖစ္ပ်က္ေတြ ျဖစ္ေနလို႕ပါ။ သို႕ေသာ္အခ်ိဳ႕ပညာရွင္ေတြရဲ့အဆိုအရ ေက်ာက္စာပါ စကားလုံး ႏွင့္ သတ္ပံုေတြအရ ပုဂံေခတ္ ေရးမဟုတ္ႏိုင္ပါလို႕ေျပာတဲ့လူလည္းရွိခဲ့ပါတယ္။ ၁၇ ရာစုေလာက္ကတည္းက အျငင္းပြါးခဲ့ရတဲ့ မကုတ ေက်ာက္စာဟာ ယေန႕အခ်ိန္ထိဘဲဆိုပါေတာ့။

ဆင့္ထိုးေက်ာက္စာလို႕ ဝိုင္းေျပာေနၾကတဲ့ မႏုဟာ (မကုတ)ေက်ာက္စာ ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး စဥ္းစားစရာ ထပ္ေတြ႕ပါတယ္။ မူလထိုးကို မွီျပီး ဆင့္ပြါးကူးယူထားတာမို႕ ဆင့္ထိုး လို႕ေခၚ႐ိုးမွန္ရင္ေတာ့ျဖင့္ အရင္းမူလ ေက်ာက္စာဘယ္ေရာက္သြားလဲဆိုတာ စဥ္းစားရပါမယ္။ ေက်ာက္စာေတြ စုခဲ့စဥ္အခါတုန္းကေတာ့ ဘိုးေတာ္ ဗဒံုမင္းရဲ့အမိန္႕ေတာ္အရ ပ်က္စီး ယိုယြင္းေနတဲ့ ေက်ာက္စာေတြကို အသစ္ေပၚကူးယူခဲ့ရမယ္လို႕ ပါေလေတာ့ အရင္းမူလ မကုတ ေက်ာက္စာဟာ လုံးဝသုံးမရေအာင္ ပ်က္စီးသြားေလေရာ့သလားလို႕ ေတြးမိတယ္။

 ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းသုံးရာေလာက္ရွိေနျပီျဖစ္ေပမယ့္
 အရင္းမူလ ေက်ာက္စာကို ရွာမေတြ႕ေသးတာဟာ အျခားအဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ေစပါတယ္။

၁၇ ရာစုက ျမန္မာေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၆၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ကအျဖစ္ပ်က္ကို ပါးစပ္ရာဇဝင္ အေျခခံျပီးေရးခဲ့ေလသလားလို႕ ေပါ့။ ဒီလိုသာျဖစ္ေနရင္ေတာ့ မကုတေက်ာက္စာဟာ ေရွးကအျဖစ္ပ်က္ကို ေနာက္မွလိုက္ျပီးေရးထိုးတဲ့ ' ေနာက္ထိုးေက်ာက္စာ ' ျဖစ္ေလမလား ဆိုျပီး Study Guess လုပ္ရပါမယ္။

ဒါဆို အရင္းမူလ ျဖစ္ေသာ္လည္းဘဲ ေနာက္ထိုးေက်ာက္စာသာျဖစ္မယ္။ ဒီအခ်က္ေၾကာင့္မ်ား ဒူရြိုင္ဆယ္က မူလထိုး အုပ္စုထဲထည့္ခဲ့ေလသလားမသိပါ။ ထားပါေတာ့ ေက်ာက္စာအေၾကာင္းေျပာတာနဲ႕တင္ အေတာ္ရွည္သြားျပီ။

ေစာေစာက စကားကိုျပန္ဆက္ၾကပါစို႕။ ေက်ာက္စာအရ က်န္စစ္သားရဲ့ သမီးေတာ္ ေရႊအိမ္စည္ ေခၚ ေရႊအိမ္သည္ ကို မႏုဟာ ( မကုတ ) ရဲ့ျမစ္ မြန္မင္းသား နာဂသမန္းနဲ႕ ေပးစားတယ္ ။ မွန္နန္းမွာေျပာတာက ေရႊအိမ္စည္ ေခၚ ေရႊအိမ္သည္ကို အေနာ္ရထာရဲ့ သားေတာ္ ျဂီဝျဇာဘရံဏ ဘြဲ႕ခံ ေစာလူး ( ၁၀၇၇-၁၀၈၄ ) ရဲ့ သား ေစာယြန္း ႏွင့္လက္ဆက္ေပးတယ္။

မွန္နန္းအရေျပာရင္ က်န္စစ္သားျပီးတာနဲ႕ အေနာ္ရထာရဲ့ မ်ိဳးဆက္ မင္း႐ိုး ျပန္စတဲ့သေဘာျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ေရႊအိမ္စည္ ႏွင့္ လက္ဆက္သူဟာ မႏုဟာ ရဲ့ျမစ္ နာဂသမန္းျဖစ္တယ္ ဒါမွဟုတ္ အေနာ္ရထာရဲ့ ေျမး ေစာယြန္းျဖစ္တယ္ ဆိုျပီး သမိုင္းဆရာေတြ သေဘာထားကြဲရျပီ။

ဒီေနရာမွာ လုစ္ ရဲ့သေဘာထားက ႏုဟာ ရဲ့ျမစ္ နာဂသမန္းျဖစ္တယ္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ့အေျပာမွာ ဘယ္ဟာမွမေသခ်ာဘူးလို႕ေျပာေပမယ့္ ဒုတိယစည္သူ (၁၁၆၅-၁၂၁၁) မင္းအျဖစ္နန္းတက္တာကို အနိ႐ုဒၶမင္းဆက္ျပန္စတယ္လို႕ ေျပာတဲ့အတြက္ သူ႕သေဘာကလည္း ေရႊအိမ္သည္ ကို မႏုဟာ ( မကုတ ) ရဲ့ျမစ္ မြန္မင္းသား နာဂသမန္းနဲ႕ ေပးစားတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္ျပီး ျဖစ္တယ္လို႕ မွတ္ယူရပါမယ္။ ေပၚေပၚ ထင္ထင္ေတာ့ မေျပာတာက သတိၾကီးၾကီးထားျပီး ေျပာေနရဟန္တူပါတယ္။

ဒီေတာ့ မွန္နန္းရဲ့အဆို အေနာ္ရထာရဲ့ ေျမး ေစာယြန္း ကိုလက္ခံမလား ဒါမွမဟုတ္ မႏုဟာေက်ာက္စာထဲကအတိုင္း မႏုဟာ ( မကုတ ) ရဲ့ျမစ္ မြန္မင္းသား နာဂသမန္းနဲ႕ ေပးစားတယ္ ဆိုတာလက္ခံမလားဆိုျပီး ေမးခ်င္စရာျဖစ္ေနပါမယ္။ ေရႊအိမ္စည္ရဲ့ လင္ေယာကၤ်ား ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသူ ႏွစ္ဦး ျဖစ္ေနပါတယ္။  ေရႊအိမ္စည္ ႏွင့္ မြန္မင္းသား နာဂသမန္း အေၾကာင္းပါတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုပိုႏွစ္သက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာကိုရွင္းျပပါမယ္။

က်န္စစ္သား ဟာ ေက်ာက္ဆည္တဝိုက္က်န္ေနရစ္ခဲ့တဲ့ မြန္ေတြထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ေရွ႕မွာေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ျပီး က်န္စစ္သား လက္ထက္ေရးထိုးတဲ့ ေက်ာက္စာအားလုံး လိုလိုကို မြန္ ဘာသာနဲ႕ေရးတယ္။ ပါဠိလိုေရးတာ အေတာ္ေလးကိုနည္းပါတယ္။ မြန္ယဥ္ေက်းမႈကို သိပ္အေလးေပးတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႕သမီးကို မြန္ မင္းသား ႏွင့္ ေပးစားဖို႕ရာ ဝန္ေလးေနမယ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိသာေစတယ္။

က်န္စစ္သားေျပာစကားအရ အနိ႐ုဒၶတိုက္ခိုက္လို႕ တကြဲတျပားျဖစ္ေနတဲ့ လူေတြကို ေနရပ္မွာ ေအးခ်မ္းသာယာစြာ ေနေစတယ္လို႕ဆိုထားတဲ့အတြက္ သထံုမင္း မႏုဟာရဲ့ အမ်ိဳးေတြကိုလည္း ဂ႐ုတစိုက္ေနရာေပးပါမယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ မြန္မင္းဆက္ျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႕ရာ ဆႏၵရွိခဲ့မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သားအရင္းျဖစ္သူကိုေတာင္ ထီးေမြမေပးခဲ့တာျဖစ္ပါမယ္။ သို႕ေပမယ့္ သူေရးသမွ်ေက်ာက္စာေတြအကုန္လုံး လိုက္ဖတ္တဲ့အခါ သူ ႏွင့္ အနိ႐ုဒၶ ဘာမွေသြးသား ေတာ္စပ္မႈမရွိဘူးဆိုတာကို ခဏ ခဏ ထုတ္ေျပာပါတယ္။ ဒီေတာ့ သမက္ေတာ္မယ့္ေတာ္ ေစာယြန္းထက္ နာဂသမန္းကိုသာ ေတာ္မယ္ဆိုတာ သိသာထင္ရွားေစပါတယ္။

က်စ္စစ္သား (ထီးလိႈင္မင္း) အေၾကာင္းေျပာေတာ့ သူ႕ပယ္မယား ႏွင့္ ပယ္မယားရဲ့ အေၾကာင္းခ်န္ခဲ့လို႕မျဖစ္ေသးပါ။ သူတို႕ကေတာ့ အားလုံးသိျပီးျဖစ္တဲ့ ရာဇကုမာရ ႏွင့္ သူ႕မိခင္ သမ႓ဴလ ။

ရာဇကုမာရ္ ပါဠိလိုျဖစ္ျပီး ျမန္မာလိုဆိုရင္ေတာ့ ရာဇကုမာရ ။
ရာဇ = မင္း
ကုမာရ = မင္းသားပ်ိဳ

ဒီေတာ့ ျမန္မာမႈျပဳရင္ ပ်ိဳရြယ္ေသာ မင္းသား လို႕ေခၚရမယ္ထင္တယ္။  ဒီေတာ့ အမ်ားအေခၚ ရာဇကုမာရ္ ေက်ာက္စာအရ ဆိုရင္ေတာ့ အဖ က ျဂီၾတိဘုဝနာဒိတ် ဓမၼရာဇာဘြဲ႕ခံ ထီးလိႈင္မင္းေခၚ က်န္စစ္သား။ အမိကေတာ့ ထီးလိႈင္မင္းရဲ့ ပါယ္မယား ေခၚ ၾတိတိေလာကဝဋံသကာေဒဝီ ေခၚ သုံးလူလွ ။ သုံးလူလွကို မွန္နန္းေရးတဲ့လူေတြ အဖတ္မွားရာက သမ႓ဴလ ျဖစ္လာတယ္။ ပါယ္မယားရဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ထပ္ရွင္းဖို႕လိုမယ္။

ပါယ္မယားဆိုတာ မွာ ပါယ္ဆိုတာ ပါဠိစာျဖစ္တယ္။ ပါယ္ = ပါဠိ ပီယ ကေန ပယ္၊ ပါယ္ လို႕ျဖစ္လာျပီး ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာအပ္ေသာသူ ။ ဒီေတာ့ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ မယား။ ပယ္ထားတဲ့ မယားမဟုတ္။
ေက်ာက္စာအရဆိုရင္ ေတာ့ ထီးလိႈင္မင္းရဲ့ အႏွစ္သက္ဆုံးမိဘုရားျဖစ္ျပီး ရာဇကုမာရ္မင္းသားကေတာ့ သူ႕အခ်စ္ဆုံးမယားရဲ့ သားေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီလိုေျပာရလဲဆိုေတာ့ သုံးလူလွ ရဲ့မိဘုရားဘြဲ႕ ၾတိတိေလာကဝဋံသကာေဒဝီ ေၾကာင့္ပါ။ ဦးေဆာက္ပန္း လို႕အဓိပၸါယ္ ရတယ္။ ျမန္မာမႈျပဳေတာ့ မိဘုရားေခါင္။

ၾတိတိေလာကဝဋံသကာေဒဝီ
ၾတိ = သကၠ လို သုံး (ဂဏန္း သခၤ်ာ)
ေလာက= သကၠတ ပါဠိ ျဖစ္ျပီး ေလာက၊ ဘံု
ဝဋံသက = ပါဠိ ျဖစ္ျပီး ျမန္မာလိုဆိုေတာ့ ဦးေဆာက္ပန္း
ေဒဝီ = ပါဠိ ျဖစ္ျပီး မိဘုရား

အခုေတာက္ေလွ်ာက္ေျပာလာတာေတြကို ခဏေမ့ထားလိုက္ရေအာင္။ မွန္နန္းကိုကိုလည္း ခဏေမ့ထားလိုက္ရေအာင္။ မႏူဟာေက်ာက္စာကိုလည္း ခဏေမ့ထားလိုက္ပါ။ လုစ္ ႏွင့္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းကိုေရာ ခဏအနားေပးလိုက္ပါဦး။

ဦးျမရဲ့ အုတ္ခြက္႐ုပ္ပြါးဆင္းတုေတာ္မ်ား ပ၊ ဒု စာအုပ္က ၁၉၆၁ မွာထုတ္တယ္။ ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာနက အဖိုးတန္ ေျမပံုဘုရား (အုတ္ခြက္ဘုရား) ႏွစ္ခုရတယ္။ ေနာက္ေက်ာမွာ ပါဠိလိုေရးထားတဲ့ စာက

ျဂိၾတိ ဘုဝ
နာဒိတ် ဓမၼရာေဇာ
ပိယ ဓိတ ယေၾတ
ေလာက ဓုလမနိ
ေဒဝိယ ကတာယံ
ဗုဒၶ ပတိမာ ဝိမုတၱ
ထ ယာတိ

အဲဒီ ပါဠိစာရဲ့ အဓိပၸါယ္က " ျဂိၾတိဘုဝနာ ဒိတ်ဓမၼရာဇာ၏ ခ်စ္စြာေသာ သမီးေတာ္ ေၾတေလာက ဓုလမနိေဒဝီ သည္ ဤဗုဒၶ႐ုပ္ပြါးေတာ္ကို သံသရာက လြတ္ေျမာက္လို၍ ျပဳလုပ္လႉဒါန္းပါသည္" ။ ဒီေျမပံုဘုရားစာပါ ျဂိၾတိဘုဝနာ ဒိတ်ဓမၼရာဇာဟာ က်န္စစ္သားရဲ့ ဘြဲ႕နာမည္ျဖစ္တယ္။ က်န္စစ္သားရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ သမီးေတာ္က ေၾတေလာက ဓုလမနိေဒဝီ     ျဖစ္တယ္။ အဲဒါ ေရႊအိမ္စည္ ေခၚ ေရႊအိမ္သည္ ဘဲျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ေျမပံုဘုရား ေနာက္ေက်ာမွာ ေရးထားတဲ့ ပါဠိစာက

ျဂိၾတိ ဘုဝနာ
ဒိတ်ဓမၼရေဏာပိ
ယ ဇာမာတေရ န ေၾတၱ
ေလာက သိဃၤဝိဇယ
နာမေကန ကတာယံ
ဗုဒၶ ပတိမာ ဝိမုတၱ
ထာ ယာတိ

အဲဒီ ပါဠိစာရဲ့ အဓိပၸါယ္က " ျဂိၾတိဘုဝနာ ဒိတ်ဓမၼရာဇာ၏ ခ်စ္စြာေသာ သမက္ ေၾတေလာကသိဃၤဝိဇယ မင္းသားသည္ ဤဗုဒၶ႐ုပ္ပြါးေတာ္ကို သံသရာက လြတ္ေျမာက္လို၍ ျပဳလုပ္လႉဒါန္းပါသည္" ။ ေစာေစာကေျပာခဲ့ျပီးသလိုဘဲ ျဂိၾတိဘုဝနာ ဒိတ်ဓမၼရာဇာဟာ က်န္စစ္သားရဲ့ ဘြဲ႕နာမည္ျဖစ္တယ္။ က်န္စစ္သားရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ သမက္က ေၾတေလာကသိဃၤဝိဇယဘြဲ႕ ခံ မင္းသားျဖစ္တယ္။
အဲဒီေတာ့ ေၾတေလာကသိဃၤဝိဇယဘြဲ႕ ခံ မင္းသားဘယ္သူျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထပ္ျပီးရွာရပါမယ္။  

က်န္စစ္သား အတြက္ ေမးခြန္း ၇ ခ်က္

က်န္စစ္သားအေၾကာင္းနည္းနည္းေျပာခ်င္လာတယ္။ ငယ္ငယ္က သမိုင္းဖတ္စာေတြမွာ က်န္စစ္သား ( ထီးလိႈင္မင္း ) အေၾကာင္းေလ့လာရာမွာ အေကာင္းေတြခ်ည္းေတြ႕ရတယ္။ ငေထြ႐ူး၊ ငလုံးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖီး တို႕အေၾကာင္းေျပာေတာ့ ေရကူး၊ လယ္ထြန္ ၊ ထန္းတက္ သိပ္ေတာ္တယ္လို႕ေျပာတယ္။ က်န္စစ္သားရဲ့ စြမ္းရည္ကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဖူး ၾကံရည္ ဖန္ရည္ေကာင္းတယ္၊ စစ္ေရး ႂကြမ္းက်င္တယ္ဆိုျပီး ေျပာတယ္။ အဲဒါေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္မႈစြမ္းရည္ရွိတယ္လို႕ နားလည္ပါတယ္။

က်န္စစ္သားဟာ သမိုင္းဖတ္စာထဲဝင္လာကတည္းက နာမည္ေကာင္းလက္မွတ္ကိုင္ျပီးလာတယ္။
 ျပန္ထြက္သြားေတာ့လည္း မြန္-ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရးကို ေရွး႐ႉျပီး သားအရင္းကိုေတာင္ နန္းေမြမေပးဘဲ ေျမးကိုထီးေမြ နန္းေမြေပးရစ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ သိပ္အေမွ်ာ္ျမင္ၾကီးတဲ့မင္းေပါ့။ သူ႕စကားအတိုင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ေကာင္းေလ်ာင္ေတး ေကာင္းေလ်ာင္ေတးေပါ့။
ဒီေတာ့ မေကာင္းတာေတြ ဘာရွိလဲလို႕ ကတ္သီးကတ္ဖဲ့ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။

အေနာ္ရထာ ေခၚ အနိ႐ုႏၶျပီးေနာက္ ေစာလူး ေခၚ မင္းလုလင္ နန္းတက္တယ္။ ဘြဲ႕အမည္ ျဂီဝၿဇာဘရံဏ ၾတိဘုပတိ (၁၀၇၇-၁၀၈၄) ျဖစ္ျပီး က်က္သေရရွိေသာ မိုးၾကိဳးအရွင္ သုံးလူ႕သခင္ဆိုတဲ့အနက္ျဖစ္တယ္။ က်မ္းထဲကတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ေသာက္စားမူးရစ္ ၊ အေပါင္းသင္းမွားေတာ့ မင္းျဖစ္လွ်က္နဲ႕ အဖမ္းခ်ဳပ္ခံရတယ္။ အမတ္ေတြက က်န္စစ္သားကို မင္းအျဖစ္တင္။

က်န္စစ္သားက မင္းမျဖစ္လိုလို႕ သြားျပီးကယ္။ ေစာလူးက မယုံလို႕ မလိုက္။ မလိုက္ေတာ့ ေခြးေသသလိုေသေနရစ္ေတာ့ ဆိုျပီးျပန္လာခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ အားလုံးသေဘာတူညီခ်က္အရ မင္းအျဖစ္ခံယူ။ ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ က်န္စစ္သားဟာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသတယ္။ သေဘာထားၾကီးတယ္။ လက္ရုံးရည္ ႏွလုံးရည္ေကာင္းတယ္။ က်န္စစ္သားအေၾကာင္း စ ကတည္းက ရာဇဝင္က်မ္းကဒီလိုလာတယ္။

က်န္စစ္သား ေခၚထီးလိႈင္မင္း နန္းတက္ေတာ့ ငတပါးမင္းတို႕ ထံုးစံအတိုင္း ဗ်ာဒိတ္ရမင္းျဖစ္ဆိုျပီးေျပာတယ္။ ရြာသူၾကီးအဆင့္ကေန အရည္ခ်င္းရွိလို႕ မင္းျဖစ္လာတာထက္ ဗ်ာဒိတ္အရ မင္းျဖစ္ရတာကို ပိုျပီးႏွစ္သက္ပံုရတယ္။ ေရွ႕ကမင္းေတြထက္ၾကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္ခ်င္ေတာ့ သုံးေလာကရဲ့ ေနတရာမင္းလို႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ ျဂီၾတိဘုဝနာဒိၾတ ဓမၼရာဇ ဆိုတဲ့ဘြဲ႕အမည္ခံယူတယ္။ ဘြဲ႕နာမည္ႏွင့္ ညီေအာင္ဆိုျပီး ၅ ဩဂုတ္ ၁၁၉၁ ရက္စြဲပါ ျပည္ေရႊဆံေတာ္ေက်ာက္စာမွာ ေျပာထားတာက အေဖေနမ်ိဳး အေမ ဝါးမ်ိဳး ဆိုျပီးမွတ္တမ္းေရးေစတယ္။ ပိဋက သုံးပံု အလႉရွင္ျဖစ္ပါလွ်က္ ရွင္အရဟံလို ဆရာေကာင္း အနားမွာရွိေနပါလွ်က္ ဒီလိုေျပာတာေတာ့ သိပ္မေကာင္းပါ။ ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ မိရင္း ဖရင္းကို လူရာမသြင္းတဲ့သေဘာေပါ့။ ဤကား မေကာင္းေၾကာင္း နံပါတ္ တစ္။

ေရွးကေရးတယ္ဆိုတဲ့ ရာဇဝင္က်မ္းၾကီးတစ္ေစာင္မွာ နဂါး ႏွင့္ နတ္ ညားတဲ့အခါ လူျဖစ္တာကို ေနာက္ေရး က်မ္းကလိုက္ျပင္သယ္။ ဒါကိုေနာက္ေရး ရာဇဝင္က်မ္းက နဂါး ႏွင့္ နတ္ ညားတဲ့အခါ နာဂါးေသာ္လည္းေကာင္း နတ္ေသာ္လည္းေကာင္းျဖစ္ရမယ္ လူေတာ့မျဖစ္ႏိုင္၊ ဒါဟာ ရုပ္တိမရွိဘူးဆိုျပီး ျငင္းခ်က္ထုတ္တယ္။ ဒီလိုေျပာေတာ့ ဟုတ္တာဘဲဆိုျပီး ေနာက္ထပ္ေရးတဲ့ ရာဇဝင္က်မ္းၾကီးတစ္ေစာင္က ေထာက္ခံျပန္တယ္။ ဒီေနရာမွာ က်န္စစ္သား ( ထီးလိႈင္မင္း ) က အေဖေနမ်ိဳး အေမ ဝါးမ်ိဳးလို႕ ေျပာတဲ့အခါ ဘယ္ရာဇဝင္က်မ္းကမွ ဒါကိုေထာက္မျပဘဲ ေရငံုႏႈပ္ပိတ္ေနခဲ့တာေတြ႕တယ္။

လူတခ်ိဳ႕ကေျပာတယ္။ ေနမ်ိဳးဆိုသည္မွာ စစ္သား ၊ ဝါးမ်ိဳးဆိုသည္မွာ ယြန္းသည္တဲ့။ ဟုတ္မယ္ မထင္ပါ။ ဒီလိုေျပာရင္ ပုဂံသူ ပုဂံသားေတြအကုန္လုံး ေနမ်ိဳး ၊ ဝါးမ်ိဳးလို႕ ဝိုင္းေျပာၾကမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မင္းေတြဟာကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေနမ်ိဳး ကဆင္းသက္တယ္ဆိုတဲ့ အယူဆဟာ အာရွ ႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း မင္းေတြပါေျပာေလ့ရွိတာေတာ့ သတိမူရပါမယ္။ ဂ်ပန္ဆိုရင္ ဒီအယူဆကို ၂၀ ရာစုအေစာပိုင္းကာလအထိ ဖက္တြယ္ထားတုန္းရယ္ပါ။

ေနာက္ျပီး ရာဇဝင္ထဲကအတိုင္းဆိုရင္ ပဲခူးကို စစ္ကူသြားျပီး ျပန္ေတာ့ အနိ ႐ုႏၶ ကိုဆက္တဲ့ မဏိစႏၵာ မင္းသမီးေလး ပါလာတယ္။ ဒါကို က်န္စစ္သားက လမ္းမွာ ျဖတ္ခုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရာဇဝင္ေတြထဲမွာဒီအေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဒါဟာ လူ႕သဘာဝမို႕ အျပစ္မဆိုသာ ဘာညာေပါ့။ အျပစ္မေျပာ။ တခ်ိဳ႕ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ မဏိစႏၵာကဘဲ ေရလာေျမာင္းေပးလုပ္သလိုလို၊ အၾကည့္နက္နက္ေတြႏွင့္ ဟိုဒင္းပစ္သလိုလိုေတာင္ ပါေသး။ ထားပါေတာ့။ က်န္စစ္သား - မဏိစႏၵာ အျဖစ္ပ်က္ကို ရွင္းရွင္းေျပာေတာ့ ကိုယ့္အရွင္သခင္အတြက္ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ မင္းသမီးကို အပိုင္ၾကံတာေပါ့။ ဤကား နံပါတ္ ႏွစ္။ ( အဲဒီအေၾကာင္း သီခ်င္းေရးျပီး စပ္ဆိုတဲ့အခါမွာေတာ့ သိပ္လူၾကိဳက္မ်ားပါတယ္၊ သနားစရာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေပဘဲေပါ့)

အနိ႐ုဒၶဟာ သာသနာကို ေျမႇာက္စားတယ္၊ သူရဲေကာင္းေတြကို ခ်ီးေျမႇာက္တယ္၊ ႏိုင္ငံရဲ့ စီးပြါးေရး စစ္ေရးကို တိုးတက္ေအာင္လုပ္တယ္။ သထံုအပါဝင္ နယ္ပယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို တိုက္ခိုက္သိမ္းယူျပီး ႏိုင္ငံေတာ္ တိုးတက္က်ယ္ျပန္႕ျပီး အင္အားၾကီးတဲ့ ႏိုင္ငံအျဖစ္ထူေထာင္တယ္။ က်န္စစ္သား ဘာလုပ္လဲၾကည့္ရေအာင္။ မင္းျဖစ္ျပီးကတည္းက မင္းစည္းစိမ္ခံစားတယ္။ အနိ႐ုဒၶေခတ္မွာ အရွိန္ေကာင္းခဲ့တဲ့ စစ္အင္အား ႏွင့္ နယ္ေျမသစ္ပိုင္ဆိုင္မႈေတြအကုန္လုံး က်န္စစ္သားလက္ထက္မွာ ရုတ္ခ်ည္း ရပ္တန္႕သြားတယ္။ မဟာအင္အားၾကီးႏိုင္ငံအျဖစ္ ဦးတည္ျပီးလုပ္ခဲ့တဲ့ အရွိန္ပ်က္ျပီး ရွိတဲ့နယ္ေျမ ကိုပါထိပါးခံရတဲ့အျဖစ္ပါ။ ဤကား နံပါတ္ ၃။

ဒီလိုေျပာေတာ့ မတရားရာက်သြားလား။ သမိုင္းဖတ္စာမွာ သင္ရတယ္။ ဘယ္လက္က စားစရာ၊ ညာလက္က အဝတ္ထည္ဆိုလား သိပ္မမွတ္မိပါ။ ေက်ာက္စာထဲမွာ ပါတာကိုဘဲေျပာမယ္။ က်န္စစ္သားေျပာတာက ငါ့လက္ထက္မွာ အခ်ိန္ခါမလပ္ ပန္းမ်ားပြင့္၍ ေက်းငွက္သာရကာတို႕ တူမတူထူးျခား ေပ်ာ္ျမႇဴးက်က္စားၾကတယ္။.

စစ္ဒါဏ္ေၾကာင့္ ရပ္ေဝေျမျခားေရာက္ေနၾကရတဲ့လူေတြကို ေနရပ္ျပန္ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ယူတယ္။
 ေဟာင္းႏြမ္းပ်က္စီးေနတဲ့ ဘုရား ကန္ေက်ာင္းတို႕ကို သထံု ၊ ေက်ာက္ဆည္ ႏွင့္ ဗုဒၶဂါယာပါမက်န္ လူလြတ္ျပီး ျပဳျပင္တယ္။ ပိဋကတ္သုံးပုံကို ျပဳစုတယ္။ တမီးေက်း ကုလားဆီ ဗုဒၶစာေပ အခ်ိဳ႕ေပးပို႕ျပီး သာသနာျပဳတယ္။

စသျဖင့္ စသျဖင့္ ေက်ာက္စာပါ အခ်က္လက္ေတြဟာ ' ဘယ္လက္က ဘာေပး၊ ညာလက္က ဘာေပး ' ဆိုတာေတြထက္ ပိုျပီး အေရးၾကီးအသုံးဝင္တယ္။ ဒါေတြခ်ည္းလုပ္ေနေတာ့ ရန္သူေဟာင္း နန္ေက်ာက္(နန္းေစာ)ေတြ ျမန္မာျပည္ထဲျပန္ဝင္လာတာ မႏၲေလးအရပ္ထိေရာက္မွ က်န္စစ္သားသိျပီး ေျမးျဖစ္သူနဲ႕ အလူးလဲ ခုခံကာကြယ္တိုက္ခိုက္လိုက္ရတယ္။
 ေစာေစာက ေျပာတဲ့အလုပ္ေတြ ႏွင့္ ႐ႈပ္ေနလို႕လားမသိပါ ။ အင္အားအင္မတန္ က်ဆင္းေနျပီး ျဖစ္တဲ့ နန္ေက်ာက္လက္က်န္ေတြရဲ့ ေသြးတိုးစမ္းတာ ခံရေလာက္ေအာင္ တိုင္းျပည္ကာကြယ္ေရးမွာ လက္ဟင္းလာတာေတြ႕တယ္။ ဤကား နံပါတ္ ၄ ။

က်န္စစ္သား နန္းတက္ျပီး တစ္ဆယ့္ခုႏွစ္အၾကာမွာ နန္းေတာ္သစ္ တည္ေဆာက္တယ္။ မင္းေနျပည္ ပုဂံမွာ မီးေလာင္ေတာ့ ဘုရင့္နန္းေတာ္ပါ မီးထဲပါသြားလို႕ အသစ္ေဆာက္တယ္လို႕ ပညာရွင္တခ်ိဳ႕ကေျပာတယ္။ အဲဒီအဆို မွန္/မမွန္ ေသခ်ာမေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ မီးထဲပါသြားလို႕ကေတာ့ သမိုင္းတဆစ္ခ်ိဳးေျပာင္းသြားႏိုင္တယ္။ နန္းေတာ္သစ္ေဆာက္ေတာ့ ေလာကီပညာရွင္ အခါေပး ပုဏၰားေတြ ရဲ့တြက္ခ်က္မႈေတြကို အင္မတန္အေလးထားတယ္။ အခါေတာ္မေပးတဲ့ ေန႕ေတြကို နန္းေတာ္ေဆာက္အလုပ္သမားေတြ အမိန္႕မရလို႕ အလုပ္မဆင္းရဘူး။

အနိ ႐ုဒၶေခတ္မွာ အားေကာင္းေနျပီျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶသာသနာဟာ ေနာက္ အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ တိုးတက္တည္ျငိမ္လာရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဘုရင္ ကိုယ္တိုင္ ေလာကီအစီရင္ေတြကို သိပ္အေလးေပးလုပ္ေဆာင္တာေတြ႕ရတယ္။ ပိဋကတ္သုံးပံုအလႉရွင္ျဖစ္ပါလွ်က္ ရွင္အရဟံလို ဆရာေကာင္းမ်ိဳး အနားမွာရွိပါလွ်က္ႏွင့္ နန္းေတာ္ေဆာက္ရာမွာ ဗိႆႏိုးနတ္ကို ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ပူေဇာ္တယ္။ ဗလိနတ္စာေကြၽးတယ္။ နန္းေတာ္ရာ တိုင္ေျခေတြမွာ အင္း ခ်တယ္။ နဂါးကို ပူေဇာ္တယ္။ ဒါေတြဟာ ဗုဒၶသာသနာဟာ နဲ႕မဆိုင္တာေတြကို လုပ္ေနဆဲျဖစ္တာေတြ႕ရတယ္။ ဤကား နံပါတ္ ၅။

ပုဂံ မင္းေတြထဲမယ္ ပုပၸါးေစာရဟန္ (စဝ္ရဟန္) ဆိုတဲ့မင္း တူရြင္းေတာင္မွာေကာင္းမႈ လုပ္တဲ့အေၾကာင္း မွတ္တမ္းအျဖစ္ ေက်ာက္စာပိုင္းက်ိဳး တစ္ခုရတယ္တဲ့။ က်ေနာ္မျမင္ဖူးပါ။ ဖတ္ဖူးတာပါ။ အဲဒီမင္းကိုက်ျပန္ေတာ့ နဂါးကိုရွစ္ခိုးတဲ့ မင္းဆိုျပီး ရာဇဝင္ဆရာေတြက တခုတ္တရေျပာေပမယ့္ က်န္စစ္သားက်ျပန္ေတာ့ ဘာမွမေျပာပါ။

အနိ႐ုဒၶ လက္ထက္ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရးမွာ သီဟိုဠ္ႏွင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းခဲ့တယ္။ က်န္စစ္သား လက္ထက္ေရာက္ေတာ့ အနိ႐ုဒၶႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဘက္သေဘာေဆာင္တဲ့ တမီးေက်းကုလား တို႕နဲ႕ဆက္ဆံေရးတည္ေထာင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သီဟိုဠ္ႏွင့္ဆက္ဆံေရး ပ်က္ယြင္းလာတယ္။ အဲဒါဟာ က်န္စစ္သားလက္ထက္အၾကီးမားဆုံး အမွားတစ္ခုလို႕ဆိုႏိုင္တယ္။ က်န္စစ္သားကို ဆက္ခံတဲ့မင္းဆက္ေတြမွာလည္း ေရွ႕က ဖေအမင္းေတြရဲ့ လမ္းစဥ္ကိုလိုက္ျပီး သီဟိုဠ္ႏွင့္ေျပလည္ေအာင္ ဆက္ဆံေရးျပန္လည္ထူေထာင္ဖို႕မစဥ္းစားတဲ့အတြက္ ပုဂံမင္းဆက္မွာ ကုလားက်မင္း ဆိုတာေပၚလာရတယ္။ ဒီလိုေျပာေတာ့ က်န္စစ္သားကိုခ်ည္း အျပစ္တင္တာ မတရားဘူးဆိုေပမယ့္ သူစခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရး မူဝါဒ အမွားေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္ရတယ္လို႕ထင္တယ္။ ဤကား နံပါတ္ ၆။

 က်န္စစ္သား ေတာ္ေကာက္တဲ့ မိဖုရားေတြက  မဏိစႏၵာအစ တမီးေက်းကုလား အဆုံမိဘုရား ေလးေယာက္ တရားဝင္ စာရင္းထြက္တယ္။ ဒါကိုလည္းသမိုင္းဖတ္စာေတြက မေကာင္းမေျပာရဲပါ။ မင္းေတြ ဘုရင္ေတြ မယားမ်ားတာ ဘာဆန္းတယ္မွတ္လို႕ ဆိုျပီးေနလိုက္ၾကတယ္။ မယားမ်ားတာမဆန္းေပမယ့္ ရာဇဝင္ထဲမွာ တရားဝင္ စာရင္းထြက္ေတာ့ မယားေလးေယာက္မွာမွ သမီးေတာ္ ႏွင့္ သားေတာ္ ႏွစ္ဦးသာ ျပတယ္။

မြန္မင္းသမီး ထြက္လာသလို ကုလားမင္းသမီး ကုလားမင္းသားေတြ ထြက္ႏိုင္ေသးတာကိုေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႕ မရပါ။ ဒီေနရာမွာ က်န္စစ္သား တစ္ခုခုကိုေျဖာက္ဖ်က္ခဲ့ေလသလား ရာဇဝင္ဆရာေတြကဘဲ ေျဖာက္ဖ်က္ခဲ့ေလသလားလို႕ေတြးမိတယ္။ ဒီတစ္ခ်က္ ေထာက္ျပစရာရွိတယ္။ အနည္းဆုံး သား/သမီး ၄ ဦး၊ ပံုမွန္ ၈ ဦး၊ သိပ္မ်ိဳးေကာင္းရင္ ဒိထက္သားသမီး ထြန္းကားခဲ့ႏိုင္ေကာင္းတယ္လို႕ ထင္တယ္။ ရာဇဝင္ထဲကအတိုင္းဆို ကုလားသမက္ ပါရႏိုင္ေသးေပမယ့္ ေတ့လြဲလြဲသြားတယ္။

ရာဇဝင္ဆရာေတြ က်န္စစ္သားအေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ ဒိုင္ယာေလာ့ ေခၚ စကားလုံးေတြ သိပ္ထည့္တာကိုလည္းသတိထားမိပါရဲ့။ ဒီေတာ့ သိပ္စကားေျပာတဲ့ မင္းဘဲေပါ့။ သမိုင္းဖတ္စာထဲ သင္ရတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ' သားကား အရင္း ၊ ေျမးကား အဖ်ား ျဖစ္ေခ်ျပီ ' ဆိုျပီး မိန္႕ေတာ္မူတယ္တဲ့။ ဒီစကား က်န္စစ္သားေျပာတဲ့စကားလား ရာဇဝင္ဆရာေတြဝင္ေျပာတဲ့ စကားလား ဆိုတာ က်ေနာ္ေတာ့ ဝိေရာဓိျဖစ္တယ္။ မြန္ေသြးပါသူ ေျမးကို ထီးေမြေပးတာကို မြန္-ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရး လို႕ေျပာလို႕ေျပာ ၊ သားအရင္း ေျမးအဖ်ားလို႕ ေျပာလို႕ေျပာ ဇာတ္လမ္းဆုံးေတာ့ သေဘာထားၾကီးတဲ့ ရာဇကုမာရ မင္းသားေရာ  ဖေအလုပ္သူ က်န္စစ္သားပါ ဂ႐ုနာသက္စရာ ၊ သနားစရာေပါ့။
ေရွ႕ကေျပာခဲ့တာေတြကို ခပ္ရွင္းရွင္းျပန္ေျပာရရင္ က်န္စစ္သားရဲ့ မ်ိဳးဆက္ဟာ မရွင္းမလင္းနဲ႕ က်န္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ရာဇဝင္ဆရာေတြ သမိုင္းဆရာေတြက ဇာတ္လမ္းေတြဆင္တယ္။ ဤကား နံပါတ္ ၇။